با این وجود، دو نکته مثبت نیز در کار کارگردان، مارک وب وجود دارد. نخست، وی تلاش کرد تا جایی که ممکن است از بدل‌کاری‌های زنده استفاده کند؛ در نتیجه از تقلب‌های غیرضروری در اصول فیزیک به واسطه استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای اجتناب شد. دوم، وی با جیمز کاکالیوس (فیزیک‌دانی از دانشگاه مینه‌سوتا) مشورت کرد تا یک معادله ریاضی برای ترمیم سلولی و فناپذیری بشری موسوم به «الگوریتم نرخ تباهی» بنویسد؛ که توضیح دهد چطور یک انسان می‌تواند به یک مارمولک عظیم‌الجثه تبدیل شود. اگرچه این معادله قلابی و ساختگی است، اما کاکالیوس آن را با ادغام چند عبارات واقعی ریاضی؛ از جمله معادله گومپرتز (که احتمال زنده ماندن تا یک سن خاص را توصیف می‌کند) و بخش‌هایی از یک مطالعه در سال 2001 / 1380 با عنوان «اعتبار نظریه پیر شدن و طول عمر» ساخته است.

درجه نقض علمی: خفیف

Looper: سفر در زمان نکته حیاتی فیلم لوپر است. در این فیلم، روسای خلافکاری که در سال 2074 / 1453 زندگی می‌کنند، دشمنان خود را در زمان به 30 سال قبل می‌فرستند تا توسط آدمکش‌هایی موسوم به «حلقه‌ساز (Looper)» کشته شوند. اشتباه فیلم در این است که علم نشان می‌دهد سفر رو به عقب در زمان غیرممکن است، و اگر هم امکان‌پذیر باشد؛ انرژی مورد نیاز برای انجام آن از تمام انرژی موجود در جهان بیشتر است.